Bob's latest commercial op Oh no, not another site of Bob Dylan.
Foto's van Dylan in Amsterdam, 2009 op Flickr.
setlist 24 oktober 2009:
01. Gonna change my way of thinking
02. The man in me
03. Beyond here lies nothin'
04. The lonesome death of Hattie Carroll
05. Tweedle dee & tweedle dum
06. This dream of you
07. Cold irons bound
08. Po' boy
09. Honest with me
10. I feel a change comin' on
11. Highway 61 revisited
12. Workingman's blues #2
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower
Mijn kinderen kijken naar een Sinterklaasfilmpje, maar ja, hoe kan ik daar nou commentaar op hebben als ik zelf al naar een kerstplaat heb geluisterd...
Bladerend door oude afleveringen van Platenblad kom ik het volgende tegen:
Voor het eerst verdient hij [Gordon Lightfoot] aanzienlijk. Grossman regelt een optreden in The Tongiht Show van Johnny Carson en een kennismaking met Bob Dylan. De twee muzikanten kunnen het direct goed vinden en ontmoeten elkaar nadien in Woodstock en Toronto.
In de zomer wordt de eerste single I'm Not Saying uitgebracht, die de hitlijsten haalt. Lightfoot krijgt een uitnodiging voor het bekende Newport Folk Festival in 1965. Hij speelt vóór de roemruchte elektrische set van Dylan en zingt met Peter, Paul and Mary. Hij gunt het drietal de vertolking van For Lovin' Me. De Amerikaanse toeschouwers zien hem voor het eerst en tonen waardering voor de Canadees en 'their kind of folk'. Zijn tweede single, later dat jaar, is een rustige bewerking van Dylan's Just Like Tom Thumb's Blues. (Jan de Graaf in Platenblad nr. 165; 17 juli 2009)
Mijn moeder belt me op omdat ze in de krant gelezen heeft dat Bob Dylan één van de stemmen gaat worden van de richtingsaangevingssoftware van TomTom. Je weet wel, dat leuke apparaatje op het dashboard. Ik werd er voor het eerst mee geconfronteerd toen ik in downtown Los Angeles meereed in de gloednieuwe Mercedes 500 van Ike Turner. 'Man, that bitch sure knows where we're heading, dude!' Marie, net 87 geworden, vindt het absurd dat Mister Tambourine Man, dé stem van onze generatie, zich voor zoiets leent. 'Da's nog niks moe' zeg ik, 'hij heeft ook net een kerstplaat opgenomen. Kan het nog erger?' (Evert Wilbrink in Platenblad nr. 166; 11 september 2009)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten