Onderstaand verslag ontving ik vandaag via de e-mail. Met dank aan Ans!
Ja, ik was erbij, op de 15e april in DokDelft, de bibliotheek op het Vesteplein, Gerrit de Peuter (1953-) bekend uit het Delftse popquizcircuit, als stukjesschrijver en als zanger bij Rauchende Colts, ook wel kortweg “The Colts” genoemd, hield een praatje over een man die hij altijd zeer
bewonderde: singer/songwriter Bob Dylan, de “protestzanger” die, zeer tot zijn eigen ongenoegen, als de spreekbuis van de jongere generatie uit de jaren ’60 is gezien.
De Peuter had al aangekondigd dat het gèèn chronologisch overzicht zou worden, en dat werd het dus niet, hij ging associatief te werk, van “Blowin’ in the wind” zingen onderweg in de auto, tot de eerste LP, tot het lievelingsalbum van de spreker “Desire” uit 1975, tot Dylan-en-de-vrouwen…
Dat alles afgewisseld met kenmerkende songs van Dylan, integraal afgespeeld, terwijl lichtbeelden het warrige, weerbarstige hoofd van de artiest weergaven.
De Peuter benadrukte de ongeëvenaarde “Cool-ness” van Dylan, de mystificatie rond zijn persoon, waarschijnlijk belangrijke ingrediënten van diens aantrekkelijkheid.
Kortom, de sfeer zat erin voor het toch wel overwegend “grijzige” publiek bij deze lezing, een publiek dat zeker ook een avondje Nostalgie kwam proeven, zij werden niet teleurgesteld. Jammer dat het verhaal van Gerrit op’t laatst, als je niet meer op je hoede was, nog een “snerende” wending nam: vrouwen zouden Dylan niet waarderen vanwege het feit dat “zij niet
abstract kunnen denken”, althans, dat had hij wel eens iemand horen zeggen…
Dit doelend op de cryptische songteksten van de grillige zanger. Nu zou het zomaar kunnen zijn, dat vrouwen in Dylan de hork herkennen die ze thuis al op de bank hebben zitten omdat ze er per ongeluk mee getrouwd zijn, of ze zien er hun opportunistische baas in, of hun chagrijnige broer. En als dat dan zo is, dan kun je intelligente teksten schrijven wat je wilt, maar dan
komt het voor een vrouw nòòit meer goed…!
“But don’t think twice, it’s allright, babe”
De avond werd smaakvol afgesloten met een optreden van leden van de Delftse band Alquin, die voor de gelegenheid op hartstochtelijke wijze Dylan-covers ten gehore bracht.
Ans Mooijenkind
Geen opmerkingen:
Een reactie posten