Dylan en politiek
De tijd dat Bob Dylan zich actief inliet met politiek, lijkt ver achter ons. De jaren zestig, met alle omwentelingen van dien, zitten lang en breed in het collectieve geheugen – het staat in de geschiedenisboekjes beschreven. Politiek geëngageerd lijkt hij allang niet meer. Wie wil weten hoe Dylan over de verhoudingen en betrekkingen denkt, moet tussen de regels door kijken.
Zijn steun voor Barack Obama moest hem in de presidentsverkiezingen worden gevraagd. Dylans optreden voor de “jarige” Obama was een leuk cadeau – voor Dylan zelf. Kort daarvoor had His Bobness gezegd dat ook Obama niet de verlosser was na acht jaar Bush jr.
En toch wacht ik stiekem op een politiek statement, hoewel het de vraag is hoé politiek dat statement zal zijn. Ik wacht op een uitvoering van Neighborhood Bully, de verdediging van Israël. Volgens mij is dit meer dan alleen linkse of rechtse politiek.
We moeten niet vergeten dat Dylan zelf een Jood is – zijn voorouders zijn Joodse vluchtelingen. Het gaat Dylan misschien niet in eerste plaats om de religie van de Israëlieten, maar wel om zijn volksgenoten. Voor iemand die boven de partijen staat, die (te) veel is geclaimd door zijn volgelingen, voor iemand die de laatste jaren zijn eigen weg is blijven gaan – het zou me niets verbazen als hij alsnog Neighborhood Bully zou spelen. Maar evenmin zou het me niet verbazen als hij het lied niét zou spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten