Het einde van de stilte

Een uur geleden begon mijn mobiele telefoon te vibreren. Een jongeman aan de lijn, mijn internetaansluiting zou weer moeten werken. Ergens was een foutje gemaakt...
Een dag eerder dan verwacht weer online! Ken je dat gevoel van adrenaline, aangevuld met ongeloof? Zoiets.
De kop gonst al dagen van de opgebouwde stapel nog te schrijven berichten voor de blog & nu het zo ver is, is alleen het gonzen overgebleven. Misschien moet ik maar gewoon verder gaan waar ik was gebleven, zonder veel omhaal een nieuwe Dylan kort plaatsen, een antwoord schrijven op de vierde open brief van Frits & af en toe wat aantekeningen, geneuzel en ontdekkingen.
Maar voor ik verder ga, allereerst dank aan de (vaste) lezers voor het geduld, dank aan schrijvers van de e-mails met vragen als wat is er? en gaat het wel goed me je? en opmerkingen als ik mis je berichten.
Veel Dylan-nieuws zal in de afgelopen dagen langs me heen zijn gegaan, mocht je in de afgelopen dagen Dylan-nieuws op het net zijn tegengekomen, laat het me weten: tom_dylan@hotmail.com
En nu verder met de orde van de dag.

Geen opmerkingen: