Je zult 'm ongetwijfeld ooit wel ergens tegengekomen zijn The Bob Dylan songbook van The Golden gate strings. Op de voorzijde van de hoes staat een schitterende foto van Dylan, gemaakt door Daniel Kramer.
Enkele maanden geleden liep ik er ook weer eens tegenaan, op een beurs. Ik heb 'm maar gekocht, nieuwsgierig als ik ben. Een dag na aankoop, ik was alleen thuis, heb ik de plaat opgezet.
Bij het horen van de eerste paar seconden van het eerste nummer kreeg ik de slappe lach. Alleen in huis, de tranen biggelden over mijn wangen van het lachen & dat door een stuk muziek. Ik kan me niet herinneren dat dat ooit eerder is gebeurd.
Ik heb de hele plaat gedraaid & de grijns is niet meer van mijn gezicht verdwenen.
Na het draaien van de plaat, kwam 'mevrouw Tom' thuis & met de woorden 'dit moet je horen...' heb ik de plaat opnieuw opgezet. Samen hebben we onbedaarlijk zitten lachen.
The Bob Dylan songbook van The Golden gate strings bevat instrumentale versies van twaalf nummers van Dylan. Uiteraard met veel strijkers. Veel van de muziek doet mij denken aan liftmuziek, of muziek van een of andere b-film uit de jaren zeventig.
The Bob Dylan songbook van The Golden gate strings moet je gewoon een keer gehoord hebben. Uiteraard komt er geen nummer in de eindlijst aangezien de lach-factor niet meetelt voor een notering in de eindlijst.
The Golden gate strings - The Bob Dylan song book
[12 tracks waardoor het totaal uitkomt op 262 covers]
A Hard rain's a-gonna fall
Blowin' in the wind
Subterranean homesick blues
Farewell
With God on our side
Tomorrow is a long time
Mr. Tambourine man
It's all over now, baby blue
Don't think twice, it's all right
It ain't me babe
When the ship comes in
The Times they are a-changin'
Het lijkt misschien sowieso wat vreemd, instrumentale covers van nummers van Dylan. Dat kan toch nooit werken? Dat dacht ik ook altijd, tot ik in 2001 het Michael Moore trio op de radio hoorde. Na het horen van die uitzending, ben ik naar de platenzaak gegaan om Jewels and binoculars te kopen.
Michael Moore trio - Jewels and binoculars
[11 tracks, waarvan 1 - 'Two soldiers' - geen compositie van Dylans hand is. Hierdoor komt het totaal op 272 covers]
Michael Moore (alt saxofoon, klarinet, basklarinet, melodica en 'bells'), Lindsey Horner (bas) en Michael Vatcher (percussie) hebben nummers als 'I pity the poor immigrant', 'Visions of Johanna', Dark eyes', 'Dear landlord' en 'Boots of Spanish leather' in een jazz-jasje gegoten. Dat klinkt misschien wat oneerbiedig, maar zo bedoel ik het zeker niet. Vaak nemen de heren een deel van de melodie als thema waarna ze hierop verder improviseren. En het werkt.
Niet alle uitvoeringen zijn even goed, maar Jewels and binoculars is zeker de moeite van het beluisteren waard.
De uitschieter - in positieve zin - is 'Sign on the window'. Eentje voor de eindlijst. Met dank aan het Michael Moore trio, is het eindelijk tot me doorgedrongen hoe mooi de melodie van dit nummer is.
Dylan & reggae. Dylan heeft - zeker ten tijde van Infidels, maar er zijn meer voorbeelden - invloeden uit de reggae in zijn muziek verwerkt. Maar werkt het ook andersom? Covers van nummers van Dylan, omgewerkt tot reggae.
Dat zal natuurlijk mede afhankelijk zijn van het antwoord op de vraag of je al dan niet 'iets' met reggae hebt.
Ik heb wel 'iets' met reggae & dus zag ik in 2004 de release van Is it rolling Bob? A Reggae tribute to Bob Dylan met het volste vertrouwen tegemoet.
Is it rolling Bob? A Reggae tribute to Bob Dylan
[14 tracks, waarvan 1 een remix van Dylans 'I and I'. De eerste persing van deze cd bevatte een
bonus-cd met zogenaamde dub-versies van 8 van de nummers op deze cd. 1 van deze 8 dub-versies is wederom Dylans 'I and I'. Voor het totaal komen er dus 20 tracks bij, wat het totaal brengt op 292 covers.]Het lijkt zo mooi, op papier, covers van nummers door Dylan door reggae-muzikanten. Ik heb verre van een hekel aan deze covers, als album werkt Is it rolling Bob? best goed, maar er is niet één cover bij die er echt uitspringt, die boven het maaiveld uitsteekt. Het is toch ook een beetje een gemiste kans. Het had zoveel beter kunnen zijn.
De bonus-cd met dub-versies echter, is werkelijk verschrikkelijk. Niet de moeite waard.
Niks voor de eindlijst of twijfellijst, helaas.
Tot slot, voor vandaag (ik ben er nog niet, er volgen nog meer covers...) Dylan & country.
Dylan country
[16 tracks, waarvan 3 met Dylan en 3 reeds eerder voorbijgekomen op andere cd's. Hiermee komt het totaal op 302 covers.]
Grote namen komen voorbij op deze cd: Waylon Jennings, Hank Williams jr., Buck Owens, Emmylou Harris, Jerry Jeff Walker en natuurlijk Johnny Cash met zijn versie van 'It ain't me babe'. Het gros van deze grote namen maakt er een zooitje van, of komt hooguit niet verder dan 'aardig' (Emmylou Harris).
Voor de verrassingen, moet je bij de minder grote namen zijn. Zo hebben de Country Gentlemen een aardige bluegrass versie van 'Girl from the North country' opgenomen en Glen Campbell een aardige versie van 'If not for you'.
De echte uitschieter is 'Subterranean homesick blues' door Tim O'Brien, eentje voor de twijfellijst.
Na het beluisteren van 302 covers, zien de eindlijst en de lijst met twijfelgevallen er als volg uit. Het enige dat toegevoegd is, is een instrumentale versie van 'Sign on the window' aan de eindlijst en een bijna a capella versie van 'Subterranean homesick blues' bij de twijfelgevallen.
eindlijst:
The Band - 'When I paint my masterpiece'
Wilco & Fleet foxes - 'I shall be released'
Guy Davis - 'Sweetheart like you'
Suzzy & Maggie Roche - 'Clothes line saga'
Martin Simpson - 'Highway 61 / Highway 61 revisited'
Develish Doubledylans - 'Shot of love'
Michael Moore trio - 'Sign on the window'
twijfelgeval:
The Low anthem - 'Dignity'
Ramblin' Jack Elliott - 'Don't think twice, it's all right'
Articolo 31 - 'Come una pietra scalciata (Like a rolling stone)'
Patti Smith - 'The Wicked messenger'
Odetta - 'Paths of victory'
Robert Deeble with Mandy Troxel - 'Boots of Spanish leather'
Billy Goodman - 'Billy 1'
Tim O'Brien - 'Subterranean homesick blues'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten