John Bauldie - Simple Twist Of Fate

Het weekend is er om even achterover te kunnen leunen. De meeste weekenden lukt dat wel, maar dit weekend niet. De kinderen waren hoognodig aan nieuwe kleren toe en dus zijn we naar E. gereden om daar de kledingwinkels af te struinen - geen hobby van mij - om na thuiskomst andere noodzakelijkheden op te pakken.
Gelukkig vond ik tussen al die panden afgeladen met de laatste mode nog één winkel waar boeken werden verkocht. (De laatste boekwinkel in E. Alle platenwinkels zijn al verdwenen.)
In de kast vol tweedehands boeken kwam ik het door John Aizlewood samengestelde boek Love Is The Drug tegen. Het boek bevat 17 essays van fans over hun helden. Voor €7,50 is het van mij. Dat valt mee voor een boek van 300 bladzijden. Echter, ik ben slechts geïnteresseerd in 15 van de 300 bladzijden. Het zijn 15 bladzijden waar ik graag €7,50 voor neertel.
Die vijftien bladzijden bevatten het essay "Simple Twist Of Fate" van John Bauldie (1949 - 1996). Bauldie was de man achter Dylan-fanzine The Telegraph en fantastisch schrijver.
Ik heb nooit een abonnement op The Telegraph gehad simpelweg omdat ik het fenomeen fanzine pas ontdekte nadat John Bauldie was overleden en The Telegraph niet meer bestond. Dat gemis heb ik in later ruimschoots ingehaald door niet alleen de twee bloemlezingen - All Across The Telegraph en Wanted Man -  vol stukken uit The Telegraph te lezen, maar ook oude afleveringen van The Telegraph te kopen en te lezen.
In het in Love Is The Drug opgenomen essay vertelt John Bauldie over zijn ontdekking van de muziek van Bob Dylan, het beginnen van The Telegraph en zijn ontmoeting met Bob Dylan in de zomer van 1986. "Simple Twist Of Fate" bevat geen nieuwe informatie over of inzichten in de muziek van Bob Dylan, maar daar gaat het ook niet om. "Simple Twist Of Fate" bevat in 15 bladzijden het persoonlijke Dylan-verhaal van John Bauldie zoals alleen hij dat kan vertellen. Vaak geestig, herkenbaar en bovenal zonder clichés of juist de clichés omver werpend met Bauldie-humor: "Lots of people would blather later that Dylan had a funny voice and couldn't sing properly, but I'd been listening for months with enormous delight to Howlin' Wolf. Compared to him, Dylan had a voice like Mario Lanza."
Ongeveer de helft van "Simple Twist Of Fate" gaat over die dag in 1986 waarop Bauldie, door toeval, al lopend op straat in gesprek raakte met Bob Dylan. Met een onderkoeld enthousiasme beschrijft Bauldie niet alleen de daadwerkelijke gebeurtenissen, maar ook de reeks gedachten die achtereenvolgens door zijn hoofd flitsen. Een schitterend stuk, een stuk dat iedere Dylan-liefhebber - naar mijn smaak - moet lezen.
Het is goed mogelijk dat ik "Simple Twist Of Fate" eerder heb gelezen, bijvoorbeeld in een aflevering van The Telegraph, al kan ik me dat niet herinneren. Het is heel goed mogelijk dat ik vandaag of morgen alsnog ontdek waar ik het eerder heb gelezen (als dat al het geval is), maar dan nog heb ik geen spijt van de €7,50 die ik vandaag heb neergeteld voor dit boek.
Het lezen van "Simple Twist Of Fate" was mijn rustmoment dit weekend.
De Dylan-wereld heeft veel om John Bauldie dankbaar voor te zijn, het essay "Simple Twist Of Fate" hoort daar zeker bij.

Geen opmerkingen: